2 dic 2009

ACTO OFICIAL DE PROCLAMACIÓN DE CANDIDATURA (DISCURSO)



Compañeiros/as da Universidade, representantes dos medios de comunicación, amigos, especialmente os que viñéchedes de Ourense e Pontevedra:

Convoqueivos hoxe aquí porque vos quero manifestar a decisión de Nova Universidade, reunida onte mesmo en Asamblea, de ser eu o candidato a REITOR, da Universidade de Vigo nas vindeiras eleccións. Estamos nunha Sala que me trae gratas lembranzas, na que hai nove anos obtiven a miña cátedra.

Motivos para presentar unha candidatura:

Percibo arelas de cambio. Arelas de cambio que fun percibindo durante os últimos meses, desde que inicie a miña andaina como líder de Nova Universidade. Quero agradecer os apoios que estou a recibir, tanto desde a formación que represento, Nova Universidade (e aclárovos que nós non tivemos ningún problema nin liortas internas para tomar ésta ou moitas outras das decisións no noso grupo), como o apoio que estou a recibir por parte de distintos membros, equipos e centros da comunidade universitária que me transmiten a necesidade dun cambio na Universidade de Vigo, despóis de 12 anos gobernando os mesmos que ainda se chaman “Alternativa”. Do mesmo xeito que recibo moitos ánimos por parte de representantes políticos, sociais, empresarias e sindicais de distintos tipo que, por certo, todos coinciden en sinalarme que durante os últimos anos a Universidade de Vigo viviu a costas da sociedade, da sociedade viguesa, ourensana e pontevedresa, practicando unha pésima política de relacións institucionais que, entre outras cousas, fixo que a Universidade de Vigo sexa a terceira de España que menos alumnos de fora atrae, perdendo moito do peso específico que em tempos acadara en tempos, dentro do conxunto do Estado.
Grazas a todos porque sodes vos, as persoas, o principal motivo que me leva a iniciar este ilusionante camiño. O camiño dunha Nova Universidade para unha Universidade Nova, pero que comenza a arrastrar vicios máis propios do pasado que do presente.
Un presente dominado por políticas sectarias que alentaron a división o malestar –que era de dominio público e xa trascendeu á sociedade- e o enfrontamento entre a comunidade universitaria, no cando da unión, provocando un gran deterioro nas relacións non só académicas, senon tamén humanas, no seo da Universidade de Vigo.

Porque durante os últimos anos conculcáronse moitos dereitos dos nosos traballadores, que amosan, como decía, un fondo malestar.

Malestar entre os alumnos decepcionados e aos que nadie lles explicou en que consiste esto de Boloña. Hoxe, que entrou en vigor o Tratado de Lisboa, cómpre insistir no poco traballo que se fixo, pedagóxico e de discusión.

Uns alumnos aos que cando lles preguntan a súa opinión sobre o equipo reitoral saínte, a única responsable a que valoran positivamente é (e permitídeme o sonriso), é a vicerreitora de Estudantes, o cal vos podo asegurar que me alegra enormemente.

Malestar entre o Persoal de Administración e Servizos, que observa nos conflitos máis recentes referidos á Oferta de Emprego Público ou á multiplicación excesiva do equipo xerencial con xente de fora, con salarios que provocaron unha fonda alarma social.

Un equipo reitoral debe poñerse ao servizo da comunidade, e non a comunidade ao servizo dos intereses de ningún equipo reitoral. Na Universidade de Vigo non pode haber máis xenerais que tropa, con responsables de máis oficiñas que letras ten o abecedario. Cargos e máis cargos, cando a promesa era diminuír o número de xefaturas de área.





Malestar entre o Persoal Docente, aos que se lles conxugan sempre tres substantivos; desprofesionalización, burocratización, improvisación.

Malestar entre os nosos investigadores, pargas Pondais basicamente, aos que tamén lles prometeron cousas ben distintas das que agora se atopan, ao verse na rúa e sin traballo.

Malestar de alumnado, de PAS e de profesorado, como indica o recente informe da Conferencia de Reitores das Universidades Españolas, no que se sinala que a Universidade de Vigo posúe o nivel máis baixo de funcionarización e de persoal estable das tres Universidades Galegas. Unha Universidade que aforra en persoal pero, polo que se ve, non escatima en gastos, cando se trata dalguns cargos e persoal de confianza do equipo reitoral saínte.

Gastos para os que xa non vai haber máis cartos, como acontece con moitas das obras proxectadas ou ainda pendientes de execución. Obras coma a do CUVI (que algúns comparan xá co monte Gaiás, a cidade da Cultura de Santiago e mesmo cabería comparar coas obras daquel alcalde dun Concello perto de Santiago, que presumía de ser o rei do hormigón, porque a súa vila xa non se andaba en socos nin sapatos, senón en sapatillas), obras como as que levan moitos anos anunciándose no campus de Pontevedra e que aínda non pasaron do papel, ou obras como as do campus de Ourense que, si saen adiante, será grazas ao decidido apoio de varias institucións públicas.

Pero deixemos o pasado, queridos amigos, e falemos de futuro, da necesidade de REMATAR A UNIVERSIDADE DAS OBRAS, (porque algúns parece que ainda non se decataron de que estamos en crisis), E COMENZAR A CONSTRUIRMOS A UNIVERSIDADE DAS PERSOAS, das persoas que serán, que seredes, as principais protagonistas e o principal activo deste proxecto, do CAPITAL HUMANO, verdadeiro motor e alicerce do desenvolvemento presente e futuro da nosa Universidade. PERSOAS CON DEREITOS QUE DEFENDEREI CON TODAS A MIÑA ENERXÍA. PALABRA DE JAIME CABEZA, PALABRA DO PROFESOR DE DEREITO DO TRABALLO QUE ESTADES A ESCOITAR.

A Universidade de Vigo non pode sacrificar máis tempo e enerxías en enfrontamentos no seo da comunidade universitaria. Temos o mellor capital humano e non podemos desperdicialo en liortas estériles, en alimentar máis conflictos internos entre campus, entre centros e entre titulacións.
Quero que saibades, xa dende hoxe, que niste barco caben todos, que eiquí non están os de Vigo fronte os de Ourense ou Pontevedra, que eiquí non están os catedráticos máis antigos e con máis sexenios fronte os novos investigadores ou docentes de menos rango, que non están os de ciencias fronte os de letras nin os dun partido político fronte os de outro. Aquí estamos todos e todas e traballaremos con todos e todas, porque o noso proxecto é de todos, con todos e para todos.
Mirade: se algo aprendín cando a mín me tocou mediar en conflictos coma o do metal en Vigo, foi que o DIÁLOGO e a NEGOCIACIÓN, sen exclusións nin imposicións, son a base para a procura de calquera posibilidade de entendemento. E a Universidade de Vigo no pode ser una excepción na procura da paz social. Na Universidade de Vigo debemos predicar co exemplo. Co exemplo que constitúa a base da nosa esencia, a base da humildade científica e o relativismo, fronte as verdades absolutas e o pensamento único.

Mirade: detrás de todos os avances, detrás de cada éxito dunha investigación, o que hay son persoas antes que máquinas. Porque o progreso, antes que tecnolóxico, é humano. E a calidade na vosa producción científica tamén é a calidade nas condicións de traballo e de vida dos nosos docentes e investigadores, o voso benestar. Porque un home ou muller máis feliz na Universidade de Vigo, tamén seá un home e muller máis productivo. E iso pasa, por exemplo, por non ter que esperar doce anos a que os vosos cativos se gradúen para poder dispoñer dun servizo de gardería.

E falando de persoas, quero que saibades que xa temos un grupo de xente que me acompañará no meu camiño durante o proceso electoral, do comité de campaña co que xa levo varios meses traballando a reo e mantendo unha serie de reunións periódicas, tanto presenciais, como por videoconferencia, dende os tres campus. Un equipo que combina experiencia con renovación, con xente nova que aporta moita frescura, moito traballo e moita ilusión.

E remato xa:
con todos eles, con todos vos, seguimos a traballar pola esperanza do cambio.

O cambio na Universidade de Vigo no ano 2010, no ano que, exactamente, comenzará dentro dun mes.



Amigos: convídovos dende hoxe a iniciar o camiño hacia unha universidade máis boa e xenerosa con todos e todas; polo noso propio ben, e polo ben da nosa terra.

Grazas a todos pola vosa presencia e quedo a disposición dos representantes medios de comunicación para calquer cuestión que queiran plantexar.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.