23 feb 2010

CENTRO DE POSGRAO

Xa expusen algunhas veces as críticas á política das silveiras que se ten feito estes catro anos no tema do posgrao. Toda semellanza cunha estratexia reflexiva de que oferta de posgrao require a Universidade de Vigo é mera coincidencia. O máster urxe boa gobernanza para que no cuatrienio 2010-2014 a nosa institución estruture unha oferta harmónica, planificada, sinérxica e socialmente responsable. No ámbito das titulacións, nos vamos xogar a partida do posgrao. Sen esquecer, por suposto, a implantación canto máis ortodoxa poidamos dos graos.

Neste contexto, hai que racionalizar recursos, conxugar esforzos e dinamizar a oferta. Para afrontar estes obxectivos ambiciosos, hai que proxectar a idea dun centro de posgrao. Isto é, un centro de seu, cunha entidade similar á que teñen os centros nos que na actualidade se imparten graos, posgraos, diplomaturas ou licenciaturas, pero que leve a marca do posgrao na Universidade de Vigo. Non cómpre nunha primeira fase que todos se abeiren neste centro, abonda con que naza cun pequeno feixe de másters, pero con azos de espallamento. Para que, co tempo, sexa un centro referencial.

Leín que Emilio Fernández proxecta esta idea para o Campus do Mar. Será un marabilloso xérmolo e alicerce doutro centro máis xeralista. A optimización de recursos é evidente, e tamén as complicidades entre uns másters e outros, a consecución dun know-how e a formación dun persoal directivo e de servizos especializado. Claro que a idea require esforzo planificador, amplitude de miras e xenerosidade do PDI e do PAS, para pór en mancomún as iniciativas de toda a comunidade universitaria. Desde logo, os estudantes serían directos beneficiarios, e tamén a nosa capacidade investigadora.

Mágoa que o goberno de Alternativa Universitaria optara por amortizar a nosa presenza física no centro de Vigo. Nun contexto diferente, o centro de posgrao podería ademáis amparar a formación continua, nun diálogo máis fluído coas necesidades formativas da nosa sociedade civil. Porén, aínda e tempo de dotarmos de estruturas necesarias e racionalizadoras. Onde sexa.

17 feb 2010

CONCURSO MICROMOVIES: A UVigo que queres en 30"

e gaña un ipod
O único que tes que facer é preparar una peza audiovisual que podes inclusive gravar dende o móbil na que contes cun testimonio/s, cunhas frases ou nun, trinta ou os planos que necesites a visión en positivo da Uvigo que te gustaría que fose a nosa institución.

COMPROMISO DE AUSTERIDADE

É certo que a Universidade de Vigo ten deficiencias estruturais obvias e que precisa dun investimento forte en conceptos diversos. Desde hai tempo vimos denunciando as carencias de persoal, hoxendía escurecidas por unhas dotacións desequilibradas e por un fondo desorde. Isto é particularmente certo no PDI, pero tamén no PAS, suxeito a unha RPT avellentada e pouco realista. No que atinxe aos edificios, é obvia a necesidade de reformas que adapten os espazos docentes aos novos esquemas de ensino no modelo actual. Asemade, cómpre un investimento reequilibrador que revise as distribucións de espazos. Hoxe mesmo visitei laboratorios de enxeñería e puiden comprobar como non poucas persoas traballan en condicións deficientes que mesmo non son as máis axeitadas desde unha perspectiva de prevención de riscos laborais. Hai que mellorar o finanzamento dos nosos masters, nuns anos nos que nos imos xogar unha partida fundamental no artellamento dunha estrutura racional para o posgrado, tarefa da que o equipo reitorial saínte abdicou desde o principio.

As nosas necesidades de finanzamento son elementais e ben coñecidas. O que sucede é que a imaxe que proxectamos moitas veces é a dun gasto pouco xustificable e meditado. Sen caer en demagoxias ben doadas, é certo que habería que meter as tesoiras en partidas moi simbólicas, porque iso forma parte substancial dunha política máis reflexiva de responsabilidade social. Eu non vou criticar a dimensión do equipo de goberno, da que non nos imos afastar substancialmente –en termos cuantitativos- no noso modelo. Si que critico a existencia dalgún comisionado de máis, con rango e complemento de vicerreitor, e dunha proliferación pouco xustificada de xefaturas de área. Critico –isto non é novo- unha estrutura xerencial que amosou, como mínimo, que Alternativa xamais tivo modelo de xerencia. E critico, en fin, unha chea de asesorías externas, á que habería que facerlle un lifting para axustala a unas necesidades máis reais.

En Nova Universidade non temos todos os datos. Pero temos sensibilidade. Estamos nun tempo no que a sociedade civil e as persoas que a compoñen o están pasando moi mal e temos que mesturarnos nesa sociedade civil e amosarlles a nosa presenza canda ela. Amosarlle, en fin, unha toma de postura austera na que as decisións de gasto se afasten do que se poida entender como prescindible. Neste contexto, é o noso propósito adiantar nos vindeiros días unha percentaxe de reducción de gasto no que se refire a altos cargos. Un recorte exemplarizante que nos poña no contexto dunha entidade que precisa de cartos para atender as súas necesidades máis reais, que as ten e moitas.

9 feb 2010

ESCULCA

Levo xa a día de hoxe moitos centros visitados. As conversas e debates cos equipos directivos e co persoal docente xa nos ten aportado un input informativo importante, ao que se suman tamén diversas reunións co persoal de administración e servizos e con asociacións de estudantes. É sen dúbida un labor gratificante ter a oportunidade de coñecer máis e mellor á comunidade universitaria e a tantas compañeiras e compañeiros. Só por iso paga a pena asumir unha candidatura e investir gran parte do tempo do que un dispón neste empeño.

Sería inxusto non recoñecer que a xente está arriquecendo o noso programa. Eu lle agradezo a cada persoa que veu falar conmigo e connosco a súa aportación por construírmos unha Universidade mellor , desde abaixo, con humildade e sen posicións paternalistas cheas de prexuízos. Ben é certo que moitas das nosas hipóteses iniciais se van confirmando, en moitas ocasións por desgraza. Pero tamén o é que o debate matiza afirmacións de partida, abre novas frontes, propicia a asunción de obxectivos adicionais e suma perspectivas novas de análise.

Esa está a ser a nosa disposición: a de escoitar, a de servir, a de pór nosas capacidades na busca dunha Universidade máis solidaria e máis xusta. Como dirían algúns, de estar sempre na actitude de esculca. Hoxe mantivemos unha arriquecedora conversa co persoal de CACTI e de I+D. Que pouca sensibilidade houbo con estruturas de investigación tan fundamentais desde a xestión da Universidade! E, ao mesmo tempo, cantas capacidades subempregadas! Tamén estivemos co equipo directivo de Enxeñería de Minas que nos aportou unha mensaxe dun centro pequeño, pero con moitas potencialidades e cunha necesidade forte de proxectarse social e institucionalmente. Onte, Enxeñería Industrial, e un longo etcétera de conversas.

Non é doado transmitir este sentimento de gratitude polas complicidades, polas suxestións e polas críticas tamén. Sempre engado que é de lealdade institucional arriquecer o noso programa colectivamente, do mesmo xeito que o é arriquecer o do adversario. Na concorrencia competitiva entre uns e outros, para dotarmos de referenzas programáticas esixentes e que melloren a Universidade de Vigo. Estouno pasando ben. Comprobando que a “Universidade das persoas” é o mellor leiv motiv que podíamos ter escollido.

Sobre a lingua

7 feb 2010

PROMOCIÓN DA UNIVERSIDADE DE VIGO. ABSOLUTAMENTE TODO POR FACER

Nos diarios de maior tirada estatal se difundiu esta semana a 4ª feira de universidades unitour, unha especie de mostra na que as Universidades teóricamente máis competitivas do Reino de España amosan os seus proxectos, os seus plans de estudos e a súa identidade corporativa ao obxecto -entre outros- da captación de alumnado. Están na feira perto de setenta institucións públicas e privadas, entre elas, desde logo, gran parte das Universidades públicas.

A Universidade de Vigo non está, mais que no mes de decembro se celebrou unha sesión da Feira no pazo dos Escudos de Vigo. Ao mellor é porque a nosa institución, dabondo coñecida, non precisa de espazos de divulgación. No caso galego si está, no canto a Universidade da Coruña e, curiosamente, a Escola de Negocios Caixanova. Ao ver a presenza desta Escola, xa me tranquilicei, porque cando menos teño a seguridade de que os títulos de ADE da Universidade de Vigo van ser publicitados pola Escola de Negocios ao mesmo nivel que o título adscrito á Universidade da propia Escola de Negocios. Estou certo de que dita publicidade está na parte oculta do pacto entre o reitor saínte e Caixanova!

Sen ironías, pero con moita mágoa, enxergamos unha vez máis a inoperatividade do grupo de goberno. A nosa política de captación de alumnado debería ser, nos tempos que corren, eixo prioritario das relación institucionais. A UVigo non pode estar fora destes eventos de difusión nen un minuto máis. É unha mostra máis do que foi a súa pegada social nestes anos: inexistente. Aínda que lle quedan moi poucos meses, hai que pedirle ao equipo que remata o seu mandado algo de operatividade. Que non sintamos esa soidade propia da falla de liderado e de dirección política. Merecemos algo mellor que esta incompetencia cósmica no eido institucional.

Os tempos son chegados dunha viraxe total. As direccións dos centros reflicten unha perplexidade case unánime diante desta atonía. É máis, mesmo refiren que, na realidade, as vicerreitorías competentes se comportan como un lastre para unhas actuacións de difusión minimamente operativas. Entrementres, algúns latrican paroladas insubstanciais.

Mato me mata

E Tano di: "hay que intensificar los programas de captación de estudiantes" e que ¿non houbo un vicerreitor de Relacións Institucionais para captar alumnado?