29 ene 2013

MAMONADAS DE LA MINISTRA DE EMPLEO Y DEL CONSEJO DE MINISTROS



Lo de la atención de estos días a la gente desempleada me resulta sumamente piadoso, puesto en boca de algunos. Lo de Oli Rhen de ayer fue asombroso: ¿o sea que estás a favor de la Europa Social? Pues es la primera vez que te lo oigo, chico. O sea, ¿estabas un pelín equivocado, o disimulas muy bien? ¿Hay que hacer más reformas como la laboral de 2012 o estás a favor de la Europa Social? Dear guy! Please, tell it us!
Lo del Consejo de Ministros es notable –bueno, en realidad es muy deficiente-: ¿no es que se suspendía con la ley de presupuestos lo de la reposición del desempleo? ¿Es bueno o no? ¿Ha sido eficiente o no? Que ahora se reproduzca en el Real Decreto-ley 1/2013 es de coña. Parece que don Madiano y su claqué andan pelín despistados con lo del paro: un pasito adelante y un pasito p’atrás, morena! Bueno, el Gobierno de la Nación , muy piadoso él, se sabe bien esa virtud telologal de enseñar al que no sabe, así que, una pequeña idea:
Es obvio que la reposición de la prestación ha allanado el camino de las suspensiones y de las reducciones de jornada. Y también es elemental que ha permitido, al menos, aplazar las decisiones extintivas. Ha dado algo de aire a las empresas más asfixiadas, al rebajar sus costes salariales, conjuntamente con la bonificación del 50 por 100 de la prestación. Ha ampliado el tránsito de las personas afectadas por el desempleo contributivo. Y, evidentemente, ha permitido que alguna empresa remontara. Ahora bien, el bagaje es muy magro. O se apuesta por esta medida o no se apuesta. Y la única forma sensata de apostar es flexibilizar mucho, como medida de coyuntura, el régimen del art. 47 para las empresas de menos de 25 trabajadores. Por aquí sí que se podría salvar mucho empleo. Por ejemplo, ¿no bastaría con que el pequeño empresario notificara la decisión suspensiva a la autoridad laboral, a los efectos de que sea posible el control administrativo?, ¿es tan imprescindible la fase de consultas cuando se trata de suspender por debajo de los umbrales del art. 51 ET? Primer consejo, pues: agilizar la suspensiones en las pequeñas empresas, sin perjuicio del control del fraude. Y de paso suspender las cotizaciones totalmente para estas pequeñas empresas.
Segundo asuntillo del Real Decreto-ley: “programa de recualificación profesional de las personas que agoten prestación y subsidio”. Es muy novedosa la prórroga automática hasta que el desempleo no sea superior al 20 por 100 y, desde luego, aporta seguridad jurídica. Pero, entonces, ¿todo lo que dijo Mrs. Báñez en agosto 2012 de su ineficiencia era mentira? ¿Estaba sesgado? ¿Tenía poca información la ministra? Yo, por mi parte, les debo enseñar algo: el itinerario formativo ya está inventado, pero den cierta sistematicidad al sistema, valga la redundancia. La Renta Activa de Inserción ya está inventada. ¿No sería bueno ampliarla en sus colectivos, armonizarla con este programa, poner algo más de medios y concentrar gestiones? Creo que sí. Y de paso, reorganizar todo el barullo del subsisio de desempleo, que está hecho “jirones de Velasco” de tanto indocumentado que hay en la derecha de este país.
Tercero: La “red carpet” de doña Fátima. Ya sé que está muy acostumbrada a desenrollar alfombras, así se asciende en los “P”artidos “P”olíticos –bueno, también sacando “visa de turista” para viajar a Cuba-. Bien podría ahorrarse la alfombra y pensar algo más constructivo para autónomos jóvenes. Es que ya se lo permite el Estatuto del Trabajador Autónomo. Unos euretes están bien, pero la tarifa plana vale para blackberries que re-dirijan mensajes al ABC y prensa similar. Para los autónomos incentive a que asuman riesgos las personas sin empleo. Lo de la compatibilidad entre desempleo y actividad por cuenta propia es una idea más sugerente y más acertada. Se me ocurren muchas propuestas al respecto. Pero por ahí irían bien.
Ya para terminar: por favor, tómense en serio el problema del desempleo. ¡De verdad que el asunto es serio, dejen de reírse, por favor! La gente está bastante más preocupada que ustedes. Déjense de mamonadas.

22 ene 2013

HAI QUE DARLLE A RAZÓN A BALTAR!



Sempre me chamou a atención  que en Ourense haxa xente culta e ben informada que defenda a Baltar-pai. Máis dunha vez tiven que poñerme intranxixente e dicirlle ao meu interlocutor que meus castos ouvidos non podían escoitar unha defensa de semellante personaxe. Este engado do clan familiar é, desde logo, un andazo moi contaxioso, máis que as enfermidades invernais que estos días diezman á poboación. Xuro que, nos catro anos que vivín en Ourense, nunca sentín o máis mínimo síntoma desa pandemia, pero debo ser dos moi poucos.
As contratacións que está investigando a xustiza penal son propias do patio de Monipodio. Non é que non soubéramos que pasa en Ourense, pero non podemos deixar de sentir vergoña polo que se lle imputa a este anano moral de Xosé Luis Baltar e pola imaxe que está a dar Galiza nos xornais e nos medios de comunicación. O máis hilarante é que, no Congreso do Papo galego deste pasado fin de semana o seu inafable presidente Mr. Bean –e, para desgraza colectiva, presidente da Xunta-, diga que o seu partido é a “reserva moral de Occidente”, “o partido máis honesto de España”. Manda carallo de la Habana!
Xosé Luis Baltar e o seu sucesor dinástico están de noraboa, co lío de Bárcenas. O que lle está pasando ao PP é, como dí meu amigo Lourenzo Pastrana, “sobre-colledor”. Pero claro, quen se vai lembrar ou quen lle vai facer caso a este pequeno episodio ourensán de díxito-contratacións consanguíneas e afíns? Ao fin e ao cabo, o  latifundio de Salta é meirande que o latifundio de Nogueira de Ramuín. E o orzamento do extesoureiro do PP e amiguito del alma de Rajoy achégase ao da Deputación de Ourense. Tamén, por suposto, está de noraboa Ángel Currás, por moito que hoxe sexa obxecto de nova imputación. Outra parvada! O honestisimus partido está fora de toda dúbida. A fin de contas, Baltar pai non é militante activo do PP, Baltar fillo non está imputado de nada e Baltar Espírito Santo coida da leira de Ourense para que nada lle poida suceder.
Con todo, non é destas trouladas do que quero falar, que eu nada podo aportar ao respecto. O que si quero é darlle a razón nunha cousa a Baltar-neno, o unxido. Hoxe botoulle en cara ao presidente da Xunta Mr. Bean que non desenvolveu o Estatuto Básico do Empregado Público. E que por iso non ten ferramentas para avaliar o rendemento dos seus empregados públicos. Leva razón. Mr. Bean e o seu fidel escudiero o da Roda –non falo do inesquecible Fito, senón do secretario xeral do Partido máis  honesto de España e parte do estranxeiro- teñen desde hai moito tempo o labor pendente de proporlle ao Parlamentiño a normativa de desenvolvemento do EBEP. Iso ten bastante importancia nos tempos que corren. A función pública galega vive desde hai tempo instalada no surrealismo xurídico e no Dereito-ficción por mor de que o texto refundido do 2008 é unha peza de arqueoloxía xurídica que non da resposta a moitísmos problemas.
Claro, é máis doado que 41 autómatas voten uns orzamentos ridículos nos que se lle traba outro 5 por 100 aos empregados e empregadas públicas na economía máis saneada de España, xestionada polo partido máis honesto. Organizar a función pública e regular unha organización moderna da mesma que poña freno a prácticas irregulares non é algo que lle competa a estos “xestores”. Sempre se soubo que na Xunta se entraba por TRAGSA ou outras herbas, ou por unha contratación administrativa fraudulenta, ou por un contrato laboral irregular…O único urxente é regular o traspaso do persoal das fundacións fraguistas aos entes públicos instrumentais para consolidar así o seu inserimento definitivo na Xunta e, de paso, amortizar traballadores “excedentarios”.
Como Bean, Wheel, Bush, Abbot, Count e demáis conselleiros teñen as rendas da función pública galega, hai que lembralles seus deberes. En especial a esta muller da que depende Función Pública. Eleniña, ti tan ben disposta para outras historias, a ver se lembras que tes que arranxarlle un pouco as cousas ao nene! Non ves que non pode, coa súa honestidade pepera, mellorar o rendemento do persoal da Deputación de Ourense? Non sabes que se lle aplica supletoriamente a lexislación da Xunta?
Como sempre, amoso a miña boa vontade de axudar. Non teño ningunha dúbida das boas intencións deste modelo de honestidade e por iso estou certo de que van darlle ao nene o que necesita: unha normativa transparente, obxectiva, imparcial, igualitaria de función pública que lles garanta aos servidores públicos unha carreira profesional ortodoxa na que poidan mellorar o seu rendemento.

4 ene 2013

FOLGA NO METRO DE MADRID



Que haxa que negociar o convenio colectivo dunha empresa pública non ten nada de particular, como tampouco o ten que se convoque unha folga en soporte das teses sindicais. Vai de seu que esta folga ten que afectar aos dereitos á mobilidade dos usuarios do  servizo. É por iso que o noso sistema xurídico contempla o estabelecemento de medidas de ponderación dos dereitos fundamentais e bens xurídicamente protexidos en xogo que se concretan normalmente na fixación de servizos mínimos.

Hai que lembrar estas nocións básicas, e hai que lembrarllas especialmente aos facinerosos que dirixen a Consellería de Transportes da Comunidade de Madrid. Que para a cabalgata de reis se establezan ditos servizos nun 80 por 100 a moitos nos parece abusivo, pero iso o terá que dicir un órgano xudicial. O que é unha absoluta tolemia é que se lles pretenta responsabilizar aos sindicatos convocantes dos incidentes que poidan suceder. Toda unha provocación para que mañá poida suceder algo!

Que da Comunidade Autónoma dependa o Consorcio Rexional de Transportes de Madrid non é argumento abondo para que os mequetrefes dos “gobernantes” desta Comunidade Autónoma profieran expresións tan impertinentes. Este viveiro de pijos-peperos que é o goberno de Ignacio González estase a converter no maior xenerador de conflitividade social. Alguén tería que porlles un bozal a Pablo Cavero e a Borja Carabante, entre outros. Alguén tería que aprenderlles as gravísimas competencias e responsabilidades que as administración autonómicas teñen na composición de conflitos, con funcións mediadoras para as que o Goberno madrileño está absolutamente desacreditado.

Vai de seu que a prensa da caverna madrileña, co seu pestilente estilo de confrontación social, queira poñer á cidadanía contra os traballadores do Metro. Pero que fagan o mesmo os responsables políticos é gravísimo. Aínda teremos que escoitar como estos personaxes, auténticos falanxistas que enxergan con desprezo os dereitos fundamentais, se atribúen a etiqueta de “liberais”!

O que é peor é que este estilo de confrontación e desprezo dos dereitos individuais e colectivos dos traballadores é unha moda que crece. Confrontación co suxeito sindical e cos seus medios de acción máis elementais. Que o voceiro desta manda de politicastros queira regular a folga é para tremer. O que quere, sen máis, é laminar o dereito de folga. Ubicarse mesmo á dereita do goberno español nos tempos que corren é un exercicio dificilísimo, pero que, con incredulidade, comprobo que hai quen o logra.